کتاب شعر جدید صالحی شامل سه بخش جداگانه؛ فرستاده شفانويس اردیبهشت، گفت و گو در محراب و خوشباشان عهد کيميافروش میباشد.
او در مقدمه کتاب «ما نبايد بميريم، رؤياها بی مادر می‌شوند» مینويسد: «حضور… حضور شعر، حضور شفا…! شعر… شفاست، شعر فرصت شفاست. به ياد آر: انسان پيروز است، انسان فرستاده است، فرستاده‌ی شفانويس ارديبهشت است؛ پس ما نمی‌ميريم، ما نبايد بميريم. راه، راه، راه روشن رؤياها…!»
از جمله اشعار این مجموعه عبارتند از، يک وقت خبر آمد که رفت!، باز هم آبی، همان سياه مايل به خاکستری است، زندگی شوخی کوتاه يک عصر پاييزی است، يک شعر شريف ساده، هولناک‌تر از خاطره هيچ خوابی نيست، آقای رييس‌جمهور، ملاقات در قونيه، و ان يکاد بخوانيد، بعضی‌ها انتقام خرمالوی گس را از انگور رسيده می‌گيرند، بوی آهوی بهارزا، از دور برايتان دست تکان می‌دهم و لب‌خوانی خيام به وقت وداع.
صالحی درباره شعر زبان و نوآوری‌ها در عرصه فرم در دو دهه اخیر، گفته است: «سال شصت و هشت من در موخره دفتر«عاشق شدن در دی ماه» پیشنهاد کردم که شعر زبان را جانشین روایت کلان زبان شعر کنید. البته منظور من گرایش رادیکال به سوی بازی زبان و زبانیت صرف در شعر نبود.»
وی افزوده بود: «گفتم شعر را از دل زبان به درآورید و نه اینکه زبان را بر شعر تحمیل کنید. دوستانی با تلقی خود و در سایه تئوری‌های وارداتی؛ شعر زبان را در دهه هفتاد مطرح کردند که زنده باد! او که با نوآوری ساز بد کوک می‌زند، درک درستی از این جهان طغیانگر ندارد. همین از سایه دیگران درآمدن خود یک اتفاق بزرگ بوده است. درجه تحمل عده‌ای اگر پایین است، معنایش انکار خلاقیت نسل‌های جوانتر نیست. تا پیش از طرح جریان شعرگفتار و سپس شعر زبان؛ فرار از سایه فروغ و شاملو غیرممکن می‌نمود.»
مجموعه دفترهای شعر سید علی صالحی با نامهای «از آوازهاي كوليان اهوازي»، «منظومه‌ها»، «ليالی ها»، «عاشق شدن در دي‌ماه، مردن به وقت شهريور»، «دير آمدی ری‌را»، «نامه‌ها»، «چيدن محبوبه‌هاي شب»، «دعاي زنی در راه، كه تنها مي‌رفت»، «يوماآنادا»، «قمری غمخوار در شامگاه خزانی» تا کنون منتشر شده اند.
سید علی صالحی پایه گذار جریان موج ناب و جنبش شعر گفتار در شعر معاصر ایران میباشد. او زاده روستای مرغاب مسجدسلیمان است.
با تشکر از : ستین لر
نظرات شما عزیزان:
.gif){kind=small}
تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
